Tetraplegik

Jestem "para" od 4 lat. Od pewnego czasu chodzi mi po glowie temat pt. dzidziuś. Wiem, ze w takich wypadkach nie ma przeciwwskazan do zajscia w ciąze, nie ukrywam jednak, ze bardzo sie boje ( instynkt jest mimo wszystko silniejszy). Bardzo proszę o kilka słow od kobiet, ktore rodzily będąc na wozku. W jaki sposób przebiegala ciąza, czy byl to wyjątkowo uciązliwy czas, wrazenia z porodu i czy wielki problem stanowi opieka nad maleństwem. Proszę o spokojną i w miare mozliwosci obiektywną ocenę sytuacji. Dodam tylko, ze jestem calkowicie samodzielna i choc mam wspanialego partnera, chcialabym w jak najwiekszym stopniu zachowac ten "luksus", pytam wiec dodatkowo, jak wielka rola lezy w rękach partnera, a raczej na jak wiele mozna sobie samej pozwolic? Pozdrawiam gorąco!

Witam mam nadzieje ,że już zdecydowałaś się -by zostać mamą.
Jestem para jak Ty urodziłam syna .Wszystko zależy od nastawienia i
odporności organizmu .Tak samo jak sprawne osoby my nosimy ciąże tylko
na kółkach .Ręce sprawne i chęci ,a wszystko będzie dobrze.Poród odbył
się przez cesarskie cięcie .Powodem było wysokie ciśnienie .Maleństwo
kąpał mąż reszta należała do mnie .Wszystko zrobisz sama .Zobaczysz jakie to proste dzidziuś dodaje skrzydeł . Mój przed chwilą przyniósł wyniki
matury szczęśliwy następny krok w dorosłe życie powodzenia



Pozdrawiam .
Krystyna.

Witam
Skoro temat został poruszony chciałabym zapytać dziewczyn dotkniętych paraplegią, jak to jest z utrzymaniem ciąży przy skrzywieniu kręgosłupa?
Być może zagląda tutaj właśnie taka osoba i zechciałaby się wypowiedzieć

Witam ;tak samo jak każda osoba .Zapytaj lekarza ginekologa .
Udzieli Ci inf. Samą siebie zapytaj czy jesteś gotowa zostać mamą .
Reszta przyjdzie sama .


Pozdrawiam

niestety nie jest to tak proste
znam dziewczynę (spastyczna paraplegiczka), która 3 razy poroniła w tym raz w 6 miesiącu
poradź się lekarza i stosuj się do jego zaleceń
nie szukaj porad na forum

ależ oczywiście, że szukaj pomocy na forum!!
każda z nas jest inna i trudno o jednoznaczne uogólnienia, ale wymiana doświadczeń jest bardzo ważna, zwłaszcza że wiedza większości lekarzy na temat para i tetraplegii jest niestety ŻADNA.
ja jestem od 14 lat tetra, a półtora roku temu urodziłam wspaniałego, zdrowego synka. pierwszy ginekolog, do którego trafiłam wpadł w panikę. orzekł, że w ogóle w ciąży być nie powinnam, a lista zagrożeń, które na mnie czekają jest ogromna. po rozmowie z nim czułam się tak, jakby śmierć moja i dziecka była kwestią czasu. bzdura.
na szczęście znalazłam inną, mądrą panią doktor ginekolog i dalej wspaniałą doktor anestezjolog. ciąża nie była łatwa, bo czułam się dość osłabiona, z czasem pojawiły się trudności w oddychaniu, no i coraz bardziej ograniczona była moja ruchliwość i samodzielność, ale nie było zagrożenia dla dzidziusia. urodził się w 38 tyg przez cięcie cesarskie. ja w ciągu ok. 2 m-cy powróciłam do kondycji sprzed ciąży.
nie chcę powiedzieć, ze zawsze wszystko jest możliwe, ale na pewno warto ZAWALCZYć o to, co WAŻNE. I nie wszystkim straszącym doktorom pozwolić sobie na szybkie zamknięcie drzwi.
gdybyś chciała pogadać dokładniej o ciąży i opiece nad maleństwem, ja chętnie!!
trzymaj się!

kalafior pisze:ależ oczywiście, że szukaj pomocy na forum!!
każda z nas jest inna i trudno o jednoznaczne uogólnienia, ale wymiana doświadczeń jest bardzo ważna, zwłaszcza że wiedza większości lekarzy na temat para i tetraplegii jest niestety ŻADNA.
ja jestem od 14 lat tetra, a półtora roku temu urodziłam wspaniałego, zdrowego synka. pierwszy ginekolog, do którego trafiłam wpadł w panikę. orzekł, że w ogóle w ciąży być nie powinnam, a lista zagrożeń, które na mnie czekają jest ogromna. po rozmowie z nim czułam się tak, jakby śmierć moja i dziecka była kwestią czasu. bzdura.
na szczęście znalazłam inną, mądrą panią doktor ginekolog i dalej wspaniałą doktor anestezjolog. ciąża nie była łatwa, bo czułam się dość osłabiona, z czasem pojawiły się trudności w oddychaniu, no i coraz bardziej ograniczona była moja ruchliwość i samodzielność, ale nie było zagrożenia dla dzidziusia. urodził się w 38 tyg przez cięcie cesarskie. ja w ciągu ok. 2 m-cy powróciłam do kondycji sprzed ciąży.
nie chcę powiedzieć, ze zawsze wszystko jest możliwe, ale na pewno warto ZAWALCZYć o to, co WAŻNE. I nie wszystkim straszącym doktorom pozwolić sobie na szybkie zamknięcie drzwi.
gdybyś chciała pogadać dokładniej o ciąży i opiece nad maleństwem, ja chętnie!!
trzymaj się!

wow, jestes wielka!
ja jestem para za nic w swiecie nie zdecyduje sie na dziecko , porod etc. gratuluje Ci wytrwałości i tej sły, jestem pod wrazeniem D sophe

wow, jestes wielka!
ja jestem para za nic w swiecie nie zdecyduje sie na dziecko , porod etc. gratuluje Ci wytrwałości i tej sły, jestem pod wrazeniem D sophe[/quote]




dzięki
choć ja nie myślę o sobie, że "wielka"
bardzo się też bałam. zwłaszcza powrotu do szpitala (po moich powypadkowych szpitalnych doświadczeniach).
ale też bardzo, bardzo tego chciałam.
pozdro!

kalafior pisze:wow, jestes wielka!
ja jestem para za nic w swiecie nie zdecyduje sie na dziecko , porod etc. gratuluje Ci wytrwałości i tej sły, jestem pod wrazeniem D sophe

dzięki
choć ja nie myślę o sobie, że "wielka"
bardzo się też bałam. zwłaszcza powrotu do szpitala (po moich powypadkowych szpitalnych doświadczeniach).
ale też bardzo, bardzo tego chciałam.
pozdro![/quote]


no właśnie, chciałaś, a to już dużo sophe